Na een kleine vertraging door wat ruis op de lijn vertrekt de groep om 9.15 vanaf het station in Zeist. En dan denk je: Zeist = bossen, maar blijk je binnen de kortste keren bij de pont (altijd leuk) over de Lek te staan om vervolgens kilometers lang over de dijk te fietsen. Eerst met uitzicht op de Lek, later de Neder-Rijn, met steeds prachtige uiterwaarden en koeien en aan de andere kant mooie oude dijkhuisjes en uitzicht op de fruitbomen - vooral appels - van de Betuwe. Kan niet beter, denk je. Recht zo die gaat, tegenwind, maar met sterke jonge en grote mannen op kop. Paul waarschuwt alvast, het echte werk moet nog komen. En dat klopt, want zo plotseling als we op de dijk kwamen, zijn we er ook weer vanaf. Na ca. 65 km verandert het landschap 100% en daarmee ook het parcours. We rijden de bossen in en beklimmen de ‘Italiaanse weg’ bij Doorwerth, stijgingspercentage 7%, en dat in Nederland. We gaan verder met klimmen en dalen en klimmen en dalen en klimmen met een koffiestop in het vooruitzicht. Bij de vaste herberg blijkt geen plaats te zijn voor zo’n groot gezelschap, maar ons nieuw ontdekte koffiepunt blijkt een schot in de roos. In de bosrijke tuin van hotel Bilderberg genieten we van vers bereide appelkruimeltaart uit de oven (niet uit de magnetron!). Het duurt even, maar dan heb je ook wat... Nadat iedereen de bidons heeft bijgevuld en een sanitaire stop heeft gemaakt, waarbij sommige heren zich niet met wielertenue in het deftige hotel durven te begeven, vervolgens we onze tocht. Nu richting en door Nationaal Park Veluwezoom, met natuurlijk de Posbank. Terwijl het grootste deel bovenop geniet van het fenomenale uitzicht, krijgt de jeugd de kans zich te meten aan Rick en Hans en de klim nog eens vanaf de andere kant te doen. Het is op de Posbank ontzettend druk, dus uitkijken geblazen en achter elkaar verder. Zo leggen we nagenoeg de rest van onze tocht af, want druk blijft het. Alle stellen met elektrische fiets en zijtassen lijken deze prachtige, laatste zomerzondag richting Veluwe getrokken te zijn. Gelukkig kunnen wij heel goed sturen, en roepen. Genieten van het uitzicht (we rijden kilometers lang over de prachtige Veluwe) lukt helaas nauwelijks. Maar we komen veilig aan bij De Dennen in Renswoude, waar we uitblazen en bijtanken. De laatste 30 km laten we de klimmetjes voor wat ze zijn en pakken we de ‘gewone’ weg, die gelukkig rustiger maar nog steeds prachtig is. Compleet, ongedeerd, voldaan en (deels) afgemat bereikt de groep het eindpunt. Missie - meer dan - geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar!

 Dank aan Johan en Paul voor de organisatie van deze onvergetelijke STG Classic 2020 en aan de STG voor de koffie+appelkruimeltaart.

Geschreven door Ellen van der Hoorn.