Om 3.00uur gaat de wekker, opstaan, aankleden en (veel) eten. Precies op tijd staan John en ik om 4.30uur aan de start van Alp d’Huzes 2019. Het is donker, koud en druk en we staan achteraan. John staat krom van de rugpijn en we hopen dat de pillen snel gaan werken maar hij wil dit voor geen goud missen.

Om 5.10uur kunnen we dan echt gaan beginnen. Van het klimmen wordt je gelukkig snel warm en het gaat lekker, ik haal honderden lopers en fietsers in. Bij bocht 7 rijden we een wolk en daar wordt het flink kouder. Na ongeveer 1.30uur bereik ik voor de eerste keer de top. Het is er  4 graden dus snel jassen aan en naar beneden. De afdaling moet rustig aan want het is druk op de berg en we moeten door bewolking, het zicht is slecht en het is steenkoud. Beneden staan de vrijwilligers met dekens en warme bouillon. De jassen kunnen weer uit want we gaan weer omhoog. Na 2 bochten begin ik weer wat op te warmen maar het is pas 7 uur en bewolkt dus hoe hoger ik kom hoe kouder het wordt. Er staan steeds meer mensen ons aan te moedigen en er is overal muziek wat goed is voor de moraal. Boven is het nog steeds koud dus vlug wat eten aankleden en dalen. Beneden aangekomen sta ik te bibberen van de kou dus even de warme tent in en weer wat bouillon drinken. De derde klim gaat niet echt lekker, even een dipje maar dan komt de zon tevoorschijn en wordt het lekkerder. Ik rij van bocht naar bocht, 21 in totaal en als ik boven ben begin ik de vermoeidheid te voelen. Naar beneden is nog steeds koud maar de wolk is weg dus het zicht is goed.

Beneden drink ik koffie en neem ik een lekker broodje. Opgeknapt begin ik aan de vierde klim en na een paar bochten haal ik Leon in. Hij is ongeveer een half uur eerder gestart. Bij de auto eten we nog wat en daar hoor ik dat John ook aan de derde klim begonnen is, wat een bikkel. Ook Jop gaat lekker en is aan de 4e klim bezig. Leon en ik fietsen samen naar de top. Het is inmiddels lekker weer geworden dus de afdaling is niet zo koud meer. Beneden zien we Joep en met z’n drieën gaan we weer omhoog. Joep voor de 4e keer en Leon en ik voor de 5e keer. We klimmen in ons eigen tempo en al snel laat ik Joep en Leon achter me maar het gaat niet makkelijk meer maar hierna moet ik nog één keer naar boven kunnen. Boven zie ik Jop, 14 jaar en al 4 keer de alp op gefietst. Hij moet met de gondel naar beneden en dan met de bus naar de start omdat hij te jong is om te mogen dalen. Dit kost zoveel tijd dat hij nog maar één keer omhoog kan en dus de 6 keer niet gaat halen. Jammer want hij had hij rijd supergoed. Ik ga weer naar beneden, nog één keer denk ik en zonder rusten begin ik aan de laatste klim. Ik wordt nog steeds door publiek en vrijwilligers aangemoedigd en dat geeft moraal. De laatste klim lijkt lang te duren maar achteraf blijkt dat ik alle beklimmingen in ongeveer dezelfde tijd heb gedaan dus na 1.5 uur ben ik voor de laatste keer boven. Het wordt weer kouder dus ik doe de armstukken en jassen weer aan en daal rustig af. Van het afdalen krijg ik enorm veel last van schouders en nek en mijn maag is van streek. Bij de auto word ik door John en Joep ontvangen. Ik ben kapot maar voldaan dus snel naar het appartement en douchen en eten.

Het was een bijzondere dag die veel indruk op mij gemaakt heeft, zoveel verhalen en bijzondere mensen die allemaal tot het uiterste zijn gegaan voor het KWF doet wat met je.

In totaal heb ik 175km gefietst waarvan de helft omhoog, ik heb 11½ uur  op de fiets gezeten dus het was een lange dag. Ik heb hiermee €2575,- voor het KWF opgehaald.

Met team Spookies hebben we in totaal €13.056,22 opgehaald.

John en Joep zijn 4 keer omhoog gegaan, Jop 5 keer en Leon en ik 6 keer.

Ik wil hierbij iedereen die gedoneerd heel erg bedanken en in het bijzonder dank aan Café inn ’t Lely Veld en Robey’s Gym. Jullie hebben ons enorm gemotiveerd.

Hans